sábado, agosto 28, 2004

A memoria asulagada

Estes días ligado cunha información saída na Voz de Galicia sobre os vilas ou aldeas asulagadas, concretamente neste caso Portomarín, fíxome pensar en toda a memoria submerxida que ten este país. Grandes encoros que, en beneficio teoricamente dos galegos, ían producir enerxía que despois consumiriamos, o único que conseguíu foi unha explotación irracional dos nosos recursos. Afundiron aldeas enteiras para non levarmos ren. Hai quen di que o establecemento de encoros foi para asulagar a memoria colectiva galega e acabar con todo aquilo que nos facía diferente. Portomarín é un bo exemplo disto. Hai varios libros que tratan desta temática máis profusamente coma Morrer en Castrelo de Miño ou Lugar de Raúl Dans.
Unha teoría que como podemos observar vai medrando entre os escritores comprometidos co País.

3 Comments:

At 4:32 da tarde, Anonymous Anónimo said...

Portomarín. Mil años de historia bajo las aguas. Es cierto, la memoria de un pueblo sumergida. La villa más singular de toda Galicia destrozada en el Miño. No les bastó hundirla, sino que, para que la gente no se acordara de sus casas las destrozaron antes de que el agua subiera. Sí, mucha producción elléctrica de las narices, pero allí las redes siguen siendo del año de la pera, si se enciende una bombilla, baja la intensidad en otra. Y eso por no hablar del robo. Del arte que se llevaron con el traslado de las iglesisas, del negocio que hicieron los caciques y sobre todo el cura. De la riqueza que s pedió. Pero lo mejor del cuento es que las calles principales del nuevo Portomarín siguen dedicadas a paquiños, al conde de fenosa y a manoliño. No hay memoria. Es vergonzoso. Totalmente. Más tarde quizás haya un razonamiento más profundo. Minetras tanto, salud y República.
Marcos.

 
At 9:07 da tarde, Anonymous Anónimo said...

Así también nos pasará a mucha gente, que una vez que hayamos muerto, seremos totalmente olvidados. Nadie se acordará de nosotros (por lo menos de mi).

 
At 5:31 da manhã, Anonymous Anónimo said...

Hey boy!
As raparigas de Jessica Fletcher (www.20six.fr/JessicaFletcher) estiveron metendo os seus agochados fuciños nalgúns blogs galegos e o teu pareceu ben riquiño. Agardamos que te pases polo noso diario, ainda moi solitario :)
Aproveitamos para saudar á tua compi Eva, cuxo blog tm é dos mais interesantes.

PD. Confesamos que nos gustachedes especialmente pq nos sentimos amplamente identificadas coa vosa condición de filólogos-parados. uhmmm, polo menos a de Albixoi ;)

Basia!

 

Enviar um comentário

<< Home