Unha definición perfecta

Descubrín estes días unha perfecta definición do que é Galiza. O texto déixovolo aquí para que xulguedes o ben que se cinxe á nosa realidade. Pertence á canción O MEU PAÍS do grupo galego Luar na Lubre.

O meu país/ é verde e neboento
É saudoso e antergo,/ é unha terra e un chan.
O meu país/ labrego e mariñeiro
É un recuncho sin tempo/ que durme nugallán.
Q quece na lareira,/ aló na carballeira
Bota a rir.
É unha folla no vento/ alento e desalento,
O meu país.

O meu país/ tecendo a sua historia,
Muiñeira e corredoira / agocha a sua verdá
O meu país/ sauda ao mar aberto
Escoita o barlovento/ e ponse a camiñar
Cara metas sin nome/ van ringleiras de homes
E sin fin.
Tristes eidos de algures,/ vieiros para ningures,
O meu país.

O meu país/ nas noites de invernía
Dibuxa a súa agonía/ nun vello e nun rapaz.
O meu país/ de lenda e maruxías
Agarda novos días/ marchando de vagar.
Polas corgas i herdanzas
Nasce e morre unha espranza/ no porvir.
E unha folla no vento/ alento e desalento
O meu país.

Galiza

Desde este pequeno foro quero deixar a miña opinión de como considero que se debería chamar o meu país: Galiza. É hora de recuperarmos o noso nome.

Algo móvese na Galiza

Estou fondamente sorprendido de que o novo goberno queira tender novos lazos co noso viciño e irmán do sul. Pontes que nunca deberon racharse e que mesmo deberiamos ter aprofundado. Como di unha noticia publicada no xornal La Voz de Galicia o ensino do portugués vai ser unha realidade nos centros educativos galegos. Aínda é posíbel recuperar aquilo que a historia se negou en permitirnos.

Xa son tío

Sucedeu antonte ás 17:15 minutos. Un novo ser nacía á vida. Era o meu sobriño Mateo. Tres quilos trescentos gramos de perfecta personiña. Un precioso neniño que nos vai acompañar o resto da nosa vida. Unha ricura. Agora só toca guiar os seu pasos e camiñar con el pasiño a pasiño.