Aconteceu hai un ano

Era un 25 de setembro coma hoxe. Todo semellaba normal, mesmo amencera mellor ca hoxe. Non chovía. Pero foi algo distinto. A miña avoa pasaba a súas derradeiras horas neste mundo. Primeiro un coma e despois simplemente o seu corazón deixou de latexar. Noventa e catro anos de existencia desaparecían e con ela moita da miña historia. Por iso, avoa, IN MEMORIAM: NUNCA TE ESQUECEREI.