Voda

Antonte foi un día de celebración. O meu primo, ben podería chamalo irmán, decidiuse e casou. Unha nova vida. Un novo futuro. Un novo proxecto. Agora as augas do Adriático o agardan. Feliz travesía.

Rematei

O día 15 de setembro foi o meu último día no xornal Betanzos e a súa comarca. Un periplo de 4 meses contando a realidade dunha pequena cidade. Un tempo que me levou mesmo a cuestionar as miñas dotes de redactor, a miña maneira de contar as cousas. Escribía e vía que o que contaba non me gustaba. Algo non encaixaba. Non sei. Rematou. A rapaza, á que substituía, reincorporouse ao seu posto de traballo. Agora toca buscar, atopar un lugar onde poida gañar un soldo. Unha nova vía para mellorar o meu currículo. Unha nova ilusión para o futuro.

Barcelona

Era a segunda vez que me achegaba a esta cosmopolita cidade. Atopei un lugar aberto, moderno, enorme que, sen perder o seu raizame, está na maior modernidade. Barcelona acolle a todo o que até alí se despraza, pero tamén é certo que pide unha pequena contribución: aprender o seu idioma. Todo, absolutamente todo, está rotulado en catalán. Isto fíxome dar de conta de lonxe que estamos os galegos de sermos un país normal. Cataluña é un país e compórtase como tal. Nós desgrazadamente non.