Castelao e La Vanguardia

Vía Vieiros coñezo que o xornal catalán La Vanguardia acaba de facer público todo o seu fondo xornalístico na rede. É accesíbel para todo o público desde o primeiro xornal editado. Se pesquisamos un pouco dentro del, atopamos unha manchea de noticias que vencellan a Castelao con este insigne xornal. Déixovos unha imaxe para que poidades ler o que nese día se dicía sobre o noso máis senlleiro escritor. 

Se quixerdes ver o que se publicaba nese día, premede aquí.

Por que hai que refundar o capitalismo?

Se acaba de provocar a maior crise financeira e os mozos comezan a ler outras cousas, por que hai que refundar un sistema que só pensa no beneficio rápido e sen preocuparse de quen leve por diante. Non será mellor buscar unha alternativa?

Socialicemos a perdas, privaticemos os beneficios

Ante a crise do modelo capitalista, a intelixencia do capital está a pór unha vez máis as súas teses en práctica. Socializar a perdas, e cando houber, privatizar os beneficios. Isto é que paguen os de sempre. Despois de case 20 anos da caída do Muro de Berlín e da caída de todo un sistema, o poderoso capitalismo críase invencíbel. Pero xa o filósofo alemán predicira cal sería o seu verdadeiro inimigo: O propio sistema capitalista. Un sistema insolidario que só atende ao beneficio rápido. O libre mercado que segundo os neocons se autorregula. Outra falacia. Agora é o momento de que os popes do sistema dean unha explicación. É a hora de pedir responsabilidades. É a hora de que os grandes mercaderes do mundo moderno, A BANCA MUNDIAL, arrime o ombro e deixe de pedir garantías aos estados. É hora de ir pensando noutro sistema. Porque a inxección de capital por parte dos Estados non é máis que un parche, un remendo até a próxima crise  financeira. É hora de que á sociedade non lle toque, como sempre, socializar as perdas. É hora de que os Estados pidan responsabilidades e sobre todo, participar dos beneficios. Os beneficios de todos.

Grande Depor

Fonte: La Voz de Galicia

Hoxe vivimos un grande partido de fútbol. O Deportivo tiña un resultado adverso de 2 goles a cero, mercé á súa visita ao campo do Brann hai quince días. Prevíase un partido duro. Realmente foi así. Se ben as cousas pintaban ben aos 17 minutos grazas a un gol de Colotto, dous minutos despois perdiamos un efectivo. Ricky, mercé a dúas accións moi discutíbeis, foi expulsado. A remontada semellaba un pouco máis afastada. Pero foi aquí  onde o espírito de hai anos posuíu ao Depor. Os dez xogadores convertéronse en perfectos gladiadores que tiñan que loitar contra once fornidos viquingos e un árbitro ao que lle veu moi grande o partido –realmente o home non sabía nin que pitaba. Había tempo que non vía un colexiado tan, tan malo–. Xa na segunda parte Colotto noutro saque de esquina conseguía o seu segundo gol de cabeza. A remontada estaba máis preto. Pero o resultado non se movería até a fin do tempo estendido. A lotaría dos penaltis deparaba o noso futuro. Aquí xurdiu a figura de Aranzubía –realmente teño que admitir que é un porteiro que non me gusta nada–. Parou tres dos catro lanzamentos que lle fixeron.

Hoxe foi un deja vú de anos pasados. Agardemos que vivamos máis momentos como estes.