Múdome de lugar

Despois de tres anos en blogger, múdome a blogaliza. Alí continuarei achegando todo o que se pase pola cabeza. A miña nova dirección é albixoi1314.blogaliza.org.
Agardo vervos por alí.

Queremos debate

Queremos debate. Queremos contrastar programas. Queremos un debate a 3 e despois, máis debates. Pero quen se agocha, non pode reclamar nada.

A cultura segundo Anxo Quintana

Interesante reflexión sobre o que queremos que sexa a cultura e a lingua do noso País.

Galego e castelán segundo Anxo Quintana

Unha moi boa reflexión, a xeito de monólogo, sobre a actual situación do galego e castelán.

Hoxe fago 34

Tal día coma hoxe, de hai 34 anos, vin a luz.

Sobre o voto emigrante

Interesante reflexión do líder do BNG á Presidencia da Xunta. Contrasta coa opinión do Candidato do PSdG e actual Presidente da Xunta en funcións, Emilio Pérez Touriño.

Tregua no masacre de Gaza

O exército israelita vén de pór en práctica unha tregua e posterior retirada do territorio de Gaza. Quizais sexa unha chiscadela á toma de posesión de Obama. Aínda que houbo refregas entre as dúas partes, esta noite pasada cesaran os brutais bombardeos sobre a cidade. Agardemos que esta tregua sirva para pór fin a esta operación sen sentido.

Unha escola da ONU, bombareada polo exército israelita

Dous nenos foron as vítimas do bombardeo do exército israelita sobre unha escola da ONU. Esta nova acción de barbarie volve demostrar, unha vez máis, que os movementos do exército hebreo, alén de descabezar o movemento Hamas, tamén vai contra a poboación civil, incumprindo deste xeito todas as normativas da Convención de Xenebra. Cómpre que a manifestación de mañá en Santiago faga o que os nosos dirixentes políticos non se atreven a facer: Condenar este acto de masacre levado polo exército xudeu.

Mil trescentos mortos

Son xa mil trescentos os mortos no acto de xenocidio en Gaza. Mentres que dure esta masacre, penso dedicarlle cada día un post sobre esta vergoña que ningunha nación europea aínda tivo valentía de protestar. Pedimos a expulsión do cónsul en España mentres que dure este acto de xenocidio. Unha pequena mostra:

Blog de María Velasco.

Mil mortos

Fará algo EUROPA para deter este masacre? Boicot aos produtos israelitas. Intervención xa!

Sobre volframio e fósforo

Só lles quería lembrar ás autoridades israelitas que estes dous elementos, volframio e fósforo, son empregados na actualidade para facer, no primeiro caso, filamentos de lámpada e, no segundo, para a cabeza dos mistos. Isto é, para alumear a humanidade. Todo emprego espurio destes elementos (compoñentes de bombas para realizar masacres) está prohibido.

Actualización (15-1-09): Os mortos elévanse a máis de 1.000, dos que máis de 300 son nenos. Confírmase o emprego de fósforo branco, totalmente prohibido pola Convención de Xenebra.

Paremos o masacre

Vía: Eyad Baba | AP

Non fagamos deste neno un mártir. É hora. Paremos este masacre sen sentido.

Galiza como proxecto

Fonte: Gzvideos

Paremos o masacre de Gaza

Fonte: Lavozdegalicia.es

PAREMOS XA O MASACRE DE GAZA! Pido desde este humilde recuncho que presionemos a todos os nosos gobernos para que obriguen ao estado de Israel a parar a ofensiva xenocida en Palestina.

ALTO Á AGRESIÓN XENOCIDA DE PALESTINA.

Os conflitos só se resolven coas palabras. As guerras só traen guerras. RACHEMOS O CÍRCULO VICIOSO. Recuperemos a cordura. Paremos esta matanza inútil.

Bo 2009

Bo 2009 para todos os homes de ben. E un desexo: PAREMOS O HOLOCAUSTO DE GAZA!

Galiza continúa invicta

Fonte: lavozdegalicia.es

A selección galega de fútbol masculina continúa invicta despois de derrotar nun partido disputado no estadio de Riazor ao combinado de Irán polo resultado de 3 goles a 2. Destacadísima foi a actuación do xogador do Glasgow Rangers, Nacho Novo, que materializou 2 dos tres tantos da selección irmandiña. 

O partido foi seguido por uns 15.000 espectadores que animaron en todo momento á nosa selección.

O encontro de hoxe amosou, unha vez máis, o alto nivel dos xogadores galegos. Agardemos que esta selección continúe en anos vindeiros a súa existencia.

Boas festas

Desde este pequeno recuncho, Boas festas a todos os homes de ben.

Feijoo quere impulsar o bipartidismo

Asisto estupefacto no programa Hai Debate da galega á entrevista –claramente pactada– que lle realizan a Alberto Núñez Feijoo. Alén de que o tema da lingua non foi para nada tocado, Alberto Nuñez Feijoo lanza a idea de que é necesario un debate a dous: isto é, un debate entre el –segundo as súas palabras o partido que vai gañar as eleccións– e Touriño –o único que pode Gobernar–. Esquécese o sr. Feijoo que Touriño pode ser Presidente só se o grupo parlamentar do BNG chega a un acordo programático co PSOE. E este argumento creo que é suficientemente de peso como para desbotar o debate a dous. É máis, o sr. Feijoo fixo, segundo o meu parecer, uns vaticinios que ben puidesen mudar de aquí a marzo. Ben fose posíbel que se producise o famoso sorpasso tantas veces intentado polo PC sobre o PSOE.

Creo que a formulación de Feijoo pretende converter Galiza nun país bipartito, perdendo dese xeito a riqueza parlamentar que neste momento gozamos.

Yes, he can

Todos con Obama

Por un mundo mellor, todos con Obama.

Castelao e La Vanguardia

Vía Vieiros coñezo que o xornal catalán La Vanguardia acaba de facer público todo o seu fondo xornalístico na rede. É accesíbel para todo o público desde o primeiro xornal editado. Se pesquisamos un pouco dentro del, atopamos unha manchea de noticias que vencellan a Castelao con este insigne xornal. Déixovos unha imaxe para que poidades ler o que nese día se dicía sobre o noso máis senlleiro escritor. 

Se quixerdes ver o que se publicaba nese día, premede aquí.

Por que hai que refundar o capitalismo?

Se acaba de provocar a maior crise financeira e os mozos comezan a ler outras cousas, por que hai que refundar un sistema que só pensa no beneficio rápido e sen preocuparse de quen leve por diante. Non será mellor buscar unha alternativa?

Socialicemos a perdas, privaticemos os beneficios

Ante a crise do modelo capitalista, a intelixencia do capital está a pór unha vez máis as súas teses en práctica. Socializar a perdas, e cando houber, privatizar os beneficios. Isto é que paguen os de sempre. Despois de case 20 anos da caída do Muro de Berlín e da caída de todo un sistema, o poderoso capitalismo críase invencíbel. Pero xa o filósofo alemán predicira cal sería o seu verdadeiro inimigo: O propio sistema capitalista. Un sistema insolidario que só atende ao beneficio rápido. O libre mercado que segundo os neocons se autorregula. Outra falacia. Agora é o momento de que os popes do sistema dean unha explicación. É a hora de pedir responsabilidades. É a hora de que os grandes mercaderes do mundo moderno, A BANCA MUNDIAL, arrime o ombro e deixe de pedir garantías aos estados. É hora de ir pensando noutro sistema. Porque a inxección de capital por parte dos Estados non é máis que un parche, un remendo até a próxima crise  financeira. É hora de que á sociedade non lle toque, como sempre, socializar as perdas. É hora de que os Estados pidan responsabilidades e sobre todo, participar dos beneficios. Os beneficios de todos.

Grande Depor

Fonte: La Voz de Galicia

Hoxe vivimos un grande partido de fútbol. O Deportivo tiña un resultado adverso de 2 goles a cero, mercé á súa visita ao campo do Brann hai quince días. Prevíase un partido duro. Realmente foi así. Se ben as cousas pintaban ben aos 17 minutos grazas a un gol de Colotto, dous minutos despois perdiamos un efectivo. Ricky, mercé a dúas accións moi discutíbeis, foi expulsado. A remontada semellaba un pouco máis afastada. Pero foi aquí  onde o espírito de hai anos posuíu ao Depor. Os dez xogadores convertéronse en perfectos gladiadores que tiñan que loitar contra once fornidos viquingos e un árbitro ao que lle veu moi grande o partido –realmente o home non sabía nin que pitaba. Había tempo que non vía un colexiado tan, tan malo–. Xa na segunda parte Colotto noutro saque de esquina conseguía o seu segundo gol de cabeza. A remontada estaba máis preto. Pero o resultado non se movería até a fin do tempo estendido. A lotaría dos penaltis deparaba o noso futuro. Aquí xurdiu a figura de Aranzubía –realmente teño que admitir que é un porteiro que non me gusta nada–. Parou tres dos catro lanzamentos que lle fixeron.

Hoxe foi un deja vú de anos pasados. Agardemos que vivamos máis momentos como estes.

Feira do Libro e novos coñecementos

Esta semana grazas á Semana do Libro da Coruña fun un pouco máis feliz. Por unha parte, gocei duns marabillosos actos de presentación de varios libros. Fentina Lente, Incertos, Atracción Total ou Toponimia de Galicia foron unhas das presentacións ás que asistín. Pero estes actos, á vez que interesentantes e culturais, tamén me serviron para coñecer xente. Agardemos que a edición do ano que vén depare tamén novas sorpresas.

Feira do Libro Coruña

Mentres revisaba algúns blogs, vin que varios blogueiros se queixaban de que non coñecían os actos da Feria do Libro. Para subsanar este erro da organización, permítome escanear o programa para quen lle interesar.

Actos domingo 3 agosto

Queixábase Brétemas das condicións nas que se está a celebrar a 37 Feira do Libro da Coruña. Alén de se laiar da escasa presenza do libro galego nesta mostra, tamén facía fincapé na escasa visibilidade dos actos que están a ter lugar.

Quero, desde esta modesta tribuna, achegar o calendario das actividades que se van desenvolver cada día na Feira. Velaquí o día de mañá.

 

Xeira de contrastes

Este sábado foi un día de contrastes. Morte e creación reunidos nun día do almanaque. A morte facía aparición cando me desprazaba a un acto literario nos Cantóns de Méndez Núñez á altura de Alcampo. Unha anciá xacía morta no duro e negro asfalto por unha colisión cun coche desfeito. Mal agoiro. Negro fasto. Lembro que impactado cavilei no condutor, que eu tamén era, nas sensacións que estaría a sentir nese momento. Segara unha vida. Ben, quizais o infortunio levase a aquela pobre anciá a atravesar unha estrada moi transitada nun momento inoportuno. Fose de quen for a culpa, o resultado era o mesmo. Unha vida deixara de existir.

Con este panorama no horizonte, teño que admitir que o acto literario xa deixara de ter importancia, despraceime á Coruña. Eis que aquí o Universo tiña, se é posíbel reparar unha morte, un pequeno gran de fermosura. O acto de presentación foi fermoso. Sobre todo o final no que o autor acompañado do músico Pulpiño Viascón recitou uns pequenos poemas que mesmo encheron por uns momentos de bágoas os ollos do escritor. Lembroume unha vez máis o carácter tan humano deste home. Tivera a sorte de compartir con el unha viaxe desde Vigo á Coruña no meu coche despois de saírmos da Editorial Xerais. Teño que recoñecer que ese último poema que o emocionou a min tamén me tocou.

Mais o día tamén tiña unha nova sorpresa. Unha vella amiga da facultade reaparecía, aínda que fose a xeito de crítica literaria na miña vida.

Actualización (3-08-2008): Estaba trabucado no accidente. A morte da anciá foi pola colisión do vehículo no que ía contra un autobús urbano.  

Xa teño un imac

Hoxe, 10 de xullo, acabo de estrear o meu imac de 24 polgadas. Realmente é unha marabillosa máquina que, polo de agora, é un completo enigma para min. O sistema mac aínda é todo un descoñecido para este pobre usuario de Windows. Agardo que para o futuro esta bela máquina e máis eu teñamos unha fermosa relación.

Impresionante Rusia

Vía: Lavozdegalicia.es

Despois do partido de hoxe contra Holanda, a selección rusa postúlase como unha firme candidata para conseguir o título da Eurocopa. Perfecta vinganza da final do 88.

Un novo camiño

Desde onte, 30 de maio, o barco da miña vida sae do porto cara a un novo destino. Onte foi o meu derradeiro día en Seamo. Atrás quedan días e días de reparto nunha furgoneta. Motores de arranque, alternadores, buxías, quentadores e todo o que poidades imaxinar sobre o subministro eléctrico do automóbil pasou pola miñas mans. Pero en todo este tempo non só me dediquei ao reparto. A miña outra profesión tamén estivo moi vixente. A tradución de textos para o galego para a editorial Xerais ocupou, se callar, moitas máis horas que a miña vida en Seamo. Froito disto algúns libros da miña tradución saíron á rúa. Desde A cidade e os días (en colaboración con Brétemas), Alimentación Saudable, ou libros de texto para 1º de Bacharelato da nova asignatura Ciencias para o mundo contemporáneo, ou algún de 3º de ESO levan o meu modesto selo. Este volume de traballo fixo que neste ano e medio practicamente non tivese vida. Dun traballo para o outro. Entón xurdiu a elección. Seamo ou tradución. Os meus anos de estudo e os meus gustos facilitaron a elección.

Un día feliz

Foto: Xerais

Hoxe, 10 de abril, foi presentado no Museo Marco de Vigo a tradución que realizamos Manuel Bragado e eu do libro de Xosé María Álvarez Blázquez A cidade e os días. Teño que recoñecer que a tarefa da tradución nos requiriu un grande traballo, xa que nos enfrontabamos a unha obra que recolle, a modo de almanaque, a historia de Vigo durante os 365 días do ano. Dende o ano 60 despois de Cristo até 1936 o autor fai unha descrición dos feitos máis importantes que sucederon na cidade olívica.
O acto foi dunha grande carga simbólica. As palabras vertidas polo propio Manuel Bragado, o fillo do autor, Alfonso Álvarez Cáccamo, Lino Vázquez Gil, amigo e compañeiro de Xosé María Álvarez Blázquez, Ceferino de Blas, como Director Xeral de Faro de Vigo, xornal onde o autor publicou cada día durante o ano 1959 unha columna xornalística co fito máis importante da historia de Vigo, e do alcalde de Vigo, Abel Caballero, puxeron de relevo a importancia e a necesidade da obra.
Foi, como vos dixen, un día inesquecible. Mereceu a pena o esforzo realizado.

25 de Abril

Vía a web do meu amigo engalego 3.0, coñezo este vídeo dun programa da TVG do ano pasado que conmemoraba a figura do Zeca Afonso. Galegos e portugueses a unha soa voz. Quizais a non moito tardar, os tempos son chegados.

Acadei os 10.000

O enigma albixoi está de parabéns. Dez mil visitas desde o seu comezo. Moitos post e outros moitos comentarios. Grazas a todos os que por aquí pasaron. Agardo que a lectura dalgún post axudase a reflexionar ou a gozar un pouco máis da vida.

Momentos de transición

A historia do ser humano componse de momentos de transición. Momentos que o fan estar arriba, momentos que o levan inexorabelmente cara a abaixo. Un continuo tic-tac que modifica cada vida. Nun momento estamos ledos, ao seguinte tristes. É a ironía da vida humana. O non saber que nos vai deparar o futuro.  Felicidade e tristura, nun contrapunto perfecto. Simplemente a vida.

Google sky

Vía microsiervos, coñezo esta nova aplicación de Google que nos permite aprofundar máis no coñecemento do Universo. 

Elección 9 marzo 2008

Vía Brétemas coñezo esta aplicación web. A ver que deparan as eleccións para o nacionalismo galego.

Quintana, Touriño, Feijoo

Foi o primeiro debate entre os tres máximos representantes da política galega. Foi tamén o primeiro esforzo de poñer a Galiza no debate das próximas eleccións ao parlamento español do 9 de marzo. Tres posturas, tres visións, pero quizais, só dúas maneiras de entender Galiza: unha orgullosa que se quere desenvolver por ela mesma, outra que se ve dependente de Madrid. Para min, Quintana por moito que trataron de agochar os medios de comunicación foi o verdadeiro gañador do envite. Agora somos nós os que temos que nos expresar o 9 de marzo e confiar nas nosas posibilidades.

Marcha o Comandante

E Fidel dixo «até aquí». Hoxe, 19 de febreiro de 2008, por medio do diario Granma, Fidel renunciou á xefatura do Estado e a Presidencia do estado caribeño. Marcha un referente das loitas revolucionarias do século XX. Marcha, quizais, un dos últimos que creron que outro modelo social era posible. O futuro, como a súa célebre frase «A HISTORIA ABSOLVERAME», ditará sentenza.

Trixésimo terceiro aniversario

Baixo este tan pomposo título agóchase unha realidade. Hoxe fago 33 anos. Toda unha vida que diría o outro. Agardo que todos os que ledes este pequeno espazo do ciberespazo poidades compartir comigo moitos aniversarios máis.

Cincuenta e un millóns de motivos para pensar o noso voto

As eleccións do 9 de marzo van representar un momento definitivo sobre o que Galiza vai facer co seu futuro. Albíscanse dúas opcións: continúar votando aos partidos de carácter estatal, que prometen, prometen, prometen, pero que o AVE continúa sen chegar, ou decidírmonos dunha vez por mirar cara a nós mesmos e apoiarmos decididamente a un partido que, aínda que moitos criticaron, conseguiu un fito histórico: Cobrar do Estado 51 millóns de euros da débeda histórica en materia social. Chámaronos «pedigüeños», pero amosaron que unha forza que so se debe a Galiza conseguiu o que «outros» en 30 anos de democracia non fixeron. O noso voto decidirá o noso futuro. Xa é hora de apostarmos polo noso. A historia débenolo.

Feliz 2008

A todos os homes de ben, feliz 2008.

NUNCA MÁIS, NUNCA MÁIS

Hoxe conmemoramos (se esta data se pode celebrar) o 5 aniversario da desgraza do Prestige. Daquel desastre algunhas cousas mudaron para mellor: produciuse un cambio no goberno galego, o pobo galego tomou conciencia da súa existencia e revelouse contra o polifemo de chapapote, e fixeron parecer a Galiza no escenario mundial. Desde aquela, este recuncho do planeta xa era coñecido. Unha marea de indignación e de rebeldía (Nunca Máis) asolagou o planeta Terra. Pero non todo foi positivo. Meses despois, os que produciran este desastre volveron ser votados nas eleccións. Nas lexislativas do país galego quedaron a un só escano de revalidar a maioría. O tempo, que en moitas causas axuda a sandar a feridas, produciu un efecto narcótico nalgunha poboación. Foi como se o Prestige nunca tivera sucedido. Como se os que o produciran actuaran da mellor forma posible. Esta narcolepsia foi hoxe moi constatable nos medios de comunicación estatais. Nin un telexornal fixo referencia a esta data. Galiza unha vez máis voltaba ser un protagonista de segunda fila. Iso si, como sempre, até o próximo Prestige.

O PP e a COPE menten

O que di Jiménez Losantos non ten desperdicio. MENTEN, MENTEN, MENTEN!

Cando deixará o PP a teoría da conspiración?

Despois das declaracións de Mariano Rajoy sobre o 11 M, temos que pensar se imos permitir que este partido de ultras (léase PP) é merecente de gobernar España. Eu, sinceramente, creo que NON. Menten, menten e volven mentir co único obxectivo de gañar o poder. NON MÁIS MENTIRAS!

A Juan Antonio Cebrián, IN MEMORIAM

O pasado sábado, día 20 de outubro, deixounos. Un traizoeiro infarto privounos do que, para min, era o mellor xornalista da radio. Recoñézome fiel seguidor do seu programa, LA ROSA DE LOS VIENTOS. Desde o sábado, temos un motivo menos para sermos felices.

40 anos sen o Che

Hoxe celébrase o 40 aniversario do asasinato do Che. Un heroe que o tempo non desvanece. Como mostra déixovos un dos seus discursos e da vixencia que aínda teñen. ATÉ A VITORIA SEMPRE!


Tamén un interesante blog.

25 anos do BNG

Temos que escoitar a explicación do profesor Beiras. Toda unha lección maxistral.

Aconteceu hai un ano

Era un 25 de setembro coma hoxe. Todo semellaba normal, mesmo amencera mellor ca hoxe. Non chovía. Pero foi algo distinto. A miña avoa pasaba a súas derradeiras horas neste mundo. Primeiro un coma e despois simplemente o seu corazón deixou de latexar. Noventa e catro anos de existencia desaparecían e con ela moita da miña historia. Por iso, avoa, IN MEMORIAM: NUNCA TE ESQUECEREI.

Antonio Puerta, in memoriam

Hoxe á tarde faleceu, despois dunha parada cardiorrespiratoria no partido Sevilla-Xetafe, Antonio Puerta. Era un profesional do fútbol e nos próximos días ía ser pai. Lonxe do histrionismo dos cracks mediáticos, este xogador representaba o fútbol en estado puro.

Temos que quitarlle a condición de galego a Rajoy?

Despois das declaracións de Mariano Rajoy sobre a importancia de os nenos coñeceren o himno galego e o idioma propio, pido que lle sexa retirada a condición de galego a Mariano Rajoy. Unha vergoña para todos os galegos de ben.

Somos os galegos un pobo esquizoide?

Levo matinando moito tempo sobre esta cuestión. O meu traballo de repartidor confíreme moi abondosamente tempo para reflexionar sobre este tipo de cousas. Inquírome sobre se a existencia de dous idiomas no noso país, alén de poder ser considerado como unha riqueza, non fai que divida a nosa sociedade e faga que medre nela un sentimento de esquizofrenia colectiva que nos leva a denigrar o que é noso. Con este tipo de comportamentos teño que lidiar todos os días. Teño que recoñecer que a empresa na que traballo o afecto cara a lingua que nos é propia non é demasiado boa. Teoría que eu supoña xa ultrapasadas aínda andan na mente dos meus compañeiros. Teño que recoñecer que, quizais a miña formación académica me faga ver a realidade doutra maneira. Pensamentos e condutas que a calquera filólogo lle semellarían aberrantes están aínda moi presentes. Estamos no 2007, pero semella que non pasamos aínda do 39. Moito teremos que mellorar se queremos deixarlle algo a todos os que nos han de seguir. Sermos un pobo diferenciado depende diso.

Rebentou a igrexa de Albixoi

Semella incríbel, pero foi así. O lanzamento dunha bomba para conmemorar a festa da parroquia provocou que as outras bombas que estaban na sancristía fixesen explosión. O tellado, tanto da sancristía como dunha parte da igrexa foi destruído. Os cristais e a porta de entrada tamén romperon. Afortunadamente non houbo que lamentar danos persoais. Unha sorte.